„Mi nismo anđeli“ je domaći film koji se smatra kultnim filmom naše kinematografije. Ova jugosovenska komedija snimljena 1992. godine i traje 98 minuta. Režiser i scenarista ovog filma je Srđan Dragojević, dok je produkciju uradila izdavačka kuća „Avala film“ u saradnji sa „RTV Beograd“. Ovo je za njega bio prvi rediteljski rad, i tadašnjoj Jugoslaviji, kao i ostatku sveta predstavio se kao autor originalnog i privlačnog stila. Film je sniman na više lokacija uglavnom na području Beograda. Kada je snimanje filma započeto Jugoslavija je tek počela da se raspada, pa se tako kao lokacija filma javljaju i pojedina mesta u novoj nezavisnoj i ratom razorenoj Hrvatskoj kao turističke destinacije. Po broju prodatih bioskopskih ulaznica, “Mi nismo anđeli” spada u najuspešnije filmove ikada sa naših prostora.
Gledaoci svih uzrasta prosto obožavaju ovaj film, a najveću popularnost je imao u Srbiji. Zanimljivo je da “Mi nismo annđeli” je svoju popularnost proširio i izvan granica Srbije. Primera radi u Hrvatskoj, film je pretvoren u veliku atrakciju i postepeno je postao deo popularne kulture, pre svega kroz razne žargone koji se koriste u filmu, a koji su postal delo urbanog rečnika. Film je pohvaljen i od srane kritičara kao nešto inovativno na našim prostorima, kao odlično režiran film sa dobrim humorom i velikim brojem referenci iz pop kulture.
Zanimljivo je da za vreme snimanja filma 1992. godine na našim prostorima vršena regrutacija obveznika JNA za Vukovar. Potencijalni regruti, uključujući i članove ekpie svako veče spavali su na drugom mestu krijući se od regrutacije. Dragojević je dobio poziv za front, ali je zamolio vlasti da mu odlože regrutaciju dok ne završi montažu svog filma prvenca. Kada je završio montažu i rat u Vukovaru je bio zavšren, a Dragojević zajedno sa ostatkom ekipe iz studija je gledao kako se postavljaju barikade u Sarajevu.
Glumci i uloge
Dragojević je uspeo da oko ovog filmskog projekta skupi najbolje glumce sa prostora bivše Jugoslavije. Pa tako, jedan od naših najpoznatijih glumaca, fantastični Nikola Kojo u ovoj komediji igra glavnu mušku ulogu. Glavnu žensku ulogu tumači izuzetna srpska glumica Milena Pavlović. Još dva glumca se izdvajaju kao fantističan tandem, a to su maestralni Srđan Todorović kao đavo i fenomenalni Uroš Đurič kao anđeo.
Sporedne uloge tumače: Branka Katić, Sonja Savić, Nikola Pejaković, Zoran Cvijanović, Bata Kameni, Miki Manojlović, Bogdan Diklić, Vesna Trivalić, Eva Ras i mnogi drugi.
Radnja filma
Radnja filma spaja elemente romantične i čiste komedije sa kritikom društvenog stanja sa postmodernističkim postupcima. U filmu pratimo glavnog lika Nikolu (Nikola Kojo), koji je liberalni apsolvent književnosti. Voli žene, ali voli i alhohol i dobar provod. Svakodnevno se opija i budi u tuđim kućama. Nikolini problemi nastaju kada Marina (Milena Pavlović), još jedna devojka sa kojom je slučajno bio, zatrudi sa njim. Ono što dodatno komplikuje celu situaciju je to što Marina želi da zadrži njegovo dete, a i činjenica da se Nikola uopšte ne seća da je bio sa Marinom. Marinina najbolja drugarica Buba (Branka Katić) odlučuje da pomogne Marini da osvoji čoveka kojeg voli. Njih dve koriste razne trikove kako bi privukli Nikolu da bude samo sa Marinom, međutim Nikola i ako pokušava, on se teško odvaja od svojih poroka.
Naravno sve to ne bi bilo tako zanimljivo da ne postoje anđeo (Uroš Đurić) i đavo (Srđan Todorović) koji motre na našeg junaka i pokušavaju da utiču na njega, svaki na svoj način.
Nastavci filma
Nakon dvanaest godina film je dobio svoj prvi nastavak pod nazivom “Mi nismo anđeli 2”. Scenarista i reditelj je kao i u prvom delu Srđan Dragojević, s’ tim što je ovaj film rimejk američkog filma iz 1989. godine “Prste sebi ona je još mlada”. Ovaj nastavak je nešto lošije prošao kod publike, ali i kod kritičara. Film nije opravdao kultni status koji je prvi deo zaradio.
Drugi nastavak pod nazivom “Mi nismo anđeli 3: Rokenrol uzvraća udarac” je snimljen 2006. godine. Kao i u prva dva filma scenario je pisao Srđan Dragojević, dok je ovoga puta režiju prepustio sjajnom Petru Pašiću. Poslednji film iz ove kultne trilogije nije ispuni očekivanja autora, a ni publike. Najlošije se kotira u ovoj trilogiji, a gledaoci i kritičari ne vide poentu snimanja ovog filma. Po njima, on je čin pohlepe scenariste i režisera, i kao takav predstavlja uništavanje jednog od najboljih kultnih filmova ikada na našim prostorima.
