Boris Dvornik je bio poznati hrvatski glumac, reditelj i scenarista. Radio je sa podjednakim uspehom i na filmu i u pozorištu, a znao je i da zapeva…
Datum rođenja i životni put
Rođen je 16. aprila 1939. godine u Splitu. Otac mu je bio stolar, a Boris je svoj talenat za glumu pokazao vrlo rano, uspešno igrajući u školskim predstavama. Nakon završene srednje škole za električara, završio je i Srednju glumačku školu u Novom Sadu, a zatim i Kazališnu akademiju u Zagrebu.
Između šezdesetih i osamdesetih godine prošlog veka je, uz Milenu Dravić, Batu Živojinovića i Ljubišu Samardžića, bio pozorišna, filmska i televizijska zvezda tadašnje Jugoslavije.
Boris Dvornik je umro od srčanog udara u noći između 23. i 24. marta 2008. godine u svom domu u Splitu.
Filmovi, serije i značajne uloge
Prvu filmsku ulogu dobio je 1960. godine u ostvarenju Franca Štiglica “Deveti krug”, koje je govorilo o holokaustu. Zatim su došli filmovi “Martin u oblacima”, “Da li je umro dobar čovjek?”, “Medaljon sa tri srca”, “Prekobrojna”, “Sjenka slave”, “Licem u lice”, “Radopolje”, “Zemljaci”, “Lito vilovito”, “Svanuće”, “Čovek nije tica”, “Čovik od svita”, “Konjuh planinom”, “Bitka na Neretvi”, “Događaj”, “Ljubav i poneka psovka”. Za uloge u filmovima “Most” i “Kad čuješ zvona” nagrađen je Zlatnom arenom na Pulskom filmskom festivalu 1969. godine. Nakon toga slede uloge u “Babljem letu” “Družbi Pere Kvržice”, “Život je masovna pojava”. Srebrnu arenu u Puli dobio je za filmove “Opklada” i “U gori raste zelen bor” 1971. godine. Slede “Lov na jelene”, “Tragovi crne devojke”, “Sutjeska”, “Živjeti od ljubavi”, “Crveni udar”, “Derviš i smrt”, “Hitler iz našeg sokaka”, “Hajdučka vremena”, “Letači velikog neba”, “Okupacija u 26 slika”, “Povratak”, “Kiklop”, “Moj tata na određeno vreme”, “Servantes iz Malog mista”, “Pismo glava”, “Tajna starog tavana”, “Horvatov izbor”, “Od petka do petka”, “Marjuča ili smrt”, “Tesna koža 2”, “Špijun na štiklama”, “Karneval, anđeo i prah”, “Tajna starog mlina”, “Nausikaja”, “Transatlantik”, “Kanjon opasnih igara”, “Poslednja volja”, “Doktor ludosti”, “Duga mračna noć”.
Naročitu popularnost glumac Boris Dvornik stekao je glumeći u popularnim serijama “Letovi koji se pamte”, “Naše malo misto”, “Čovik i po”, “Kapelski kresovi”, “Užička republika”, “Velo misto”, “Putovanje u Vučjak”, “Hokejaši”, “Zagrljaj”, “Bolji život”, “Neuništivi”, “Viza za budućnost”, “Duga mračna noć”.
Nakon 1980. godine Boris Dvorik je uglavnom radio u Hrvatskom narodnom kazalištu u Splitu.
Poslednjih godina života, radio je na projektu “Balade o glumcu”, dokumentarnoj seriji koja bi opisala čitav njegov život. Scenario je pisao pet godina i planirao je da snima na svim mestima koja su bila važna za njegovu karijeru, širom bivše Jugoslavije. Na žalost, smrt je bila brža, pa je uspeo da snimi samo pilot – epizodu.
Porodica – supruga, deca i unuci
Boris Dvornik je više od 40 godina bio u braku sa Dijanom, koju je sreo na splitskoj pijaci, kad joj je bilo samo 16 godina. Venčali su se posle dvoipogodišnje veze, čim je Dijana postala punoletna. Njihovi sinovi Dean i Dino postali su muzičari. Podarili su im petoro unučadi – Dino ima ćerku Ellu, a Dean iz prvog braka ima ćerku Deu, iz drugog braka Borisa i Arianu, a iz trećeg ćerku Andreu. Mlađi Borisov i Dijanin sin, Dino, umro je iste godine kad i njegov otac, samo nekoliko meseci kasnije.
Alkohol izaziva incidente
Poslednjih godina života glumac je umeo da pretera sa korišćenjem alkohola, pa je ponekad bio prek i nezgodan. Pretpostavlja se da je u pijanom stanju i nasrnuo na jednu od posmatrača na predsedničkim izborima u Hrvatskoj 2005. godine.
O Srbima i o Bati Živojinoviću
Boris Dvornik i Bata Živojinović bili su prijatelji više od 50 godina. Upoznali su se kada je Borisu bilo samo 17 godina i kada je, kao đak Glumačke škole iz Novog Sada, došao u Beograd u pozorište u kome je igrao Bata.
Dugogodišnje prijateljstvo zamalo je bilo prekinuto 1991. godine, kada su se glumci, zbog rata i situacije u tadašnjoj Jugoslaviji i opšte netrpeljivosti između Srba i Hrvata, javno odrekli jedan drugog. Dvornik je napisao pismo svom prijatelju i javno ga pročitao. U njemu ga je podsetio na sve ono što su zajedno prošli i zaključio da više u Bati nema prijatelja. Govorio je i o Srbima i njihovim navodnim napadima na Hrvatsku.
Pomirili su se 2006. godine putem video linka između Splita i Beograda. Iste godine, Bata je pozvao Borisa da dođe u Beograd, nakon 15 godina, kako bi bio uz njega tokom operacije srca, koja ga je očekivala. Boris je sa zadovoljstvom pristao i rekao da će biti uz svog prijatelja u tim teškom trenucima, ali je ipak bio sprečen da dođe. Bata Živojinović nije došao na sahranu Borisu Dvorniku plašeći se kako će proći kao Srbin u Hrvatskoj.
Intervju – zanimljivi citati
Velika ljubav ovog splitskog glumca bio je i fudbal. Bio je strastveni navijač Hajduka, pa je u jednom intervjuu rekao : “Ko svako dite u Splitu i ja sam se odmah zaljubija u Ajduka. I kad san ima deset godin put me odveja na plac, do barba Luke Kaliterne. Igra san u pionirima s braćom Bego, Garovom I drugima. Igra san desno krilo I to govorili su dobro. Ali, uteka san! Posle dvi, tri godine zainteresira san se za kazalište mladih i – propade moja fudbalska karijera! Otišao san na studij glume u Novi Sad…”
Iako je poslednjih godina života ušao u politiku, ubrzo se pokajao shvativši da to nije za njega. Legendarni citati iz serije “Velo misto”, koje izgovara Boris Dvornik glase “Neću politiku u svoju butigu!” i “Evo, ja iz ove svoje butige nisan maka, a čet´ri san države promenija.” To su i danas aktuelne rečenice koje pokazuju da politici nije mesto u porodici i privatnim životima, kao i to da se situacija na ovim našim prostorima nikada sasvim ne menja…
