Sjajni velški glumac Hopkins najpoznatiji je po svom glumačkom intezitetu, kao i po ulogama koji su uglavnom osobe na ivici ludila ili su patetični na bilo koji drugi način. Jedan je od retkih glumaca koji u svojoj karijeri pored brojnih nagrada i priznanja može da se pohvali i osvojenim “Oskarom“ u kategoriji najbolja glavna muška uloga. Sam je glumio u više od sto filmova, a režirao je tri filma. Pored toga oprobao se i kao izvršni producent, ali i kao pisac scenarija.
Rani period života Entoni Hopkinsa
Filip Entoni Hopkins (engl. Philip Antony Hopkins) rođen je 31-og decembra 1937-e godine u Margamu. Otac mu je bio pekar Ričard Artur Hopkins, a majka Muriel En domaćica. Od najranijeg perioda detinjstva bio je veoma poseban. Škola skoro da ga nije zanimala, pa shodno sa tim bio je veoma loš učenik. Pored toga oboleo je od disleksije, poremećaja čitanja ili razumevaja pročitanog što mu je dodatno otežavalo učenje u školi. Zato on rešava da se oproba u umetnosti misleći da će se tamo lakše probiti. Najpre je krenuo sa slikanjem gde se nije posebno istakao, a zatim počinje da svira klavir. Kada je imao dvanaest godina roditelji ga upisuju na poseban Univerzitet za dečake u Velsu pod nazivom „Jones West Monmouth boy’s schoool“.
Nadali su se da će u školi steći potrebnu disciplinu i da će lakše napredovati. Međutim, on je tamo ostao samo pet semestara nakon čega je se prebacio u drugu školu. Iako je često bio nezadovoljan ne znajući čime da se bavi polako vremenom počeo je se sve više i više zanima za glumu. Da postane glumac puno je uticao i Ričard Barton poznati velški glumac koji ga je ohrabrio da se bavi ovim pozivom. Entoni je Ričarda upoznao kada je imao petnaest godina i tada već Ričard počinje da utiče na njega. Nakon što je diplomirao na „Welsh“ koledžu drame i muzike on odlazi na služenje vojnog roka koji je trajao dve godine, nakon čega se seli u London.
Hanibal Lektor – životna uloga Hopkinsa
Hopkins je 1965-e godine zahvaljujući Lorensu Olivijeru pridružio se Kraljevskom državnom pozorištu. Veoma brzo je stekao dobar status, pa je najpre postao Olivijerov zamenik. Jednom prilikom zbog bolesti Lorens nije mogao da nastpa, a Hopkins ga je zamenio. Njegovim performansom su svi ostali oduševljeni, tako da je od tada Entoni imao priliku da dobija bolje uloge. Međutim vremenom dosadilo mu je igranje stalno istih likova, a javila mu se želja da se pojavi u nekom filmu. Svoj debi na filmskom platnu imao je 1968-e godine u filmu “Zima jednog lava” gde je glumio Ričarda I. Na setovima mu je bilo zabavno, a svidelo mu se da igra u filmovima, pa je postepeno zapostavljao pozorište i sve više pažnje posvećivao je filmskim ulogama. Krajem šezdesetih godina kreću i prve nagrade i polako on postaje afirmisan glumac koga čega blistava glumačka karijera. Početkom sedamdesetih pojavio se u filmovima “Kad zazvoni osam zvona”, “Tri sestre”, i “Rat i mir” u kojima je imao zapaženije uloge.
Sedamsedestih i osamdesetih učestvovao je u brojnim filmskim projektima, a polako je postao poznat po svom tradicionalnom pripremanju za uloge. Naime on kada se posveti jednoj ulozi uradiće sve što je potrebno, pročitati jednu rečenicu i po dvesta puta samo da bi to izgledalo što bolje i prirodnije. Nije ljubitelj improvizacije mada ponekad sebi dopusti da mu se desi ako oseti da je pravi trenutak za to. Ono što je karatkeristično za Entnonija jeste da samo par dana nakon snimanja scene zaboravi tekst koji je pre toga učio mesecima. Njegovo velško poreklo dalo mu je i nešto čime ne mogu da se pohvale mnogi glumci, a to je mimika lica koju malo ko danas ima. Kao najznačajniji filmovi iz osamdesetih godina izdvajaju se “Smena godišnjih doba”, “Bunker”; “Musolini i ja” i “Donald Kembel”.
Kao Hanibal Lektor u filmu “Kad jaganjci utihnu”
Početkom devedesetih Entoni doživljava vrhunac svoje karijere snimivši film “Kad jaganjci utihnu”. Na kastingu on je dobio ulogu serijiskog ubice kanibala Hanibala Lektora, a glavnu ulogu pored njega tumačila je sjajana Džodi Foster. Interesantno je da je za svoj performans u ovom filmu osvojio najprestižniju nagradu – svog prvog “Oskara” u kategoriji najbolji glavni glumac, a Džodi je isto osvojila u kategoriji najbolja glavna glumica. Film je postao apsolutni hit, i nagrade su se samo ređale. Zanimljivo je da je ovo najkraća glavna uloga koja je dobila „Oskara“ jer Entoni kao Lektor pojavljuje se ukupno sedamnaest minuta u filmu. Portret Hanibala Lektora koji je savršeno odglumio postao je kultan među svim ljubiteljima filmova, a Američki filmski institut proglasio ga je najvećim filmskim zlikovcem svih vremena. On je ulogu Lekotora reprizirao 2001-ve godine u filmu „Hanibal“, a zatim i godinu dana kasnije u projetku „Crveni zmaj“.
Nakon osvojenog “Oskara” nije bilo sumnje u kvalitet sjajnog velškog glumca pa tako nastavio je sa dobijanjem sjajnih uloga. 1992-ge tumačio je lik profesora Abrahama Van Helsinga u filmu “Bram Strokerova Drakula”, a sledeće godine glavna uloga u filmu “Ostaci dana” mu donosi nominaciju za “Oskara”. Do kraja devedesetih zapaženije uloge imao je u filmovima “Upoznajte Džoa Bleka” i “Maska Zoroa”.
Nov milenijum donosi dosta posla za Hopkinsa koji je i dalje nastavio da bude angažovan na brojnim filmskim projektima. Iako je uglavnom birao uloge zloća, svi ljubitelji ovog glumca imali su prilike id a ga vide u nešto drugačijim ulogama. 2012-te godine dobi je čast da tumači lik sjajnog genija, reditelja Ser Alfreda Džozefa Hičkoha u istoimenom filmu koji prati život i rad poznatog reditelja.
Nema sumnje da je Hopkins jedan od najvećih glumačkih veličina u svetskoj kinematografiji sa snimljenih preko sto filmova i osvojene 44 nagrade od kojih je najznačajniji “Oskar”.
Odabrana filmografija:
- “Hamlet” iz 1969-te godine kao kralj Klaudije,
- “Veliki neponovljiv gospodin Dinkes” kao Čarls Dinkens,
- “Srca i cveće” iz 1970-te godine kao Bob,
- “Kad zazvoni osam zvona” iz 1971-ve godine kao Filip,
- “Rat i mir” iz 1972-ge godine kao Pijer,
- “Pobeda nad tamom” iz 1976-te godine kao doctor Majkl Grant,
- “Nedostižni most” iz 1977-e godine kao general Džon Frost,
- “Magija” iz 1978-e godine kao Čarls,
- “Čovek slon” iz 1980-te godine kao Frederik Trivis,
- “Pobuna na brodu Baunti” iz 1984-te godine kao poručnik Vilijam Blaj,
- “Musolini i ja” iz 1985-te godine kao grof Đano,
- “Donald Kembel” iz 1988-e godine kao Donald,
- “Očajni sati” iz 1990-te godine kao Abel Magvik,
- “Kad jaganjci utihnu” iz 1991-ve godine kao doctor Hanibal Lektor,
- “Bram Stokerova Drakula” iz 1992-ge godine kao professor Abraham,
- “Ostatci dana” iz 1993-e godine kao Džejms Stivens,
- “Legenda o jeseni” iz 1994-te godine kao pukovnik Vilijam Ladlou,
- “Amistad” iz 1997-e godine kao Džon Kviksi,
- “Maska Zoroa” iz 1998-e godine kao Don Djego De la Vega,
- “Upoznajte Džoa Bleka” iz 1998-e godine kao Vilijam Pariž,
- “Hanibal” iz 2001-ve godine kao Hanibal Lektor,
- “Crveni zmaj” iz 2002-ge godine kao Hanibal Lektor,
- “Tragovi na duši” iz 2003-e godine kao Koleman,
- “Aleksandar” iz 2004-te kao Ptolomej I Soter,
- “Dokaz” iz 2005-e kao Robert,
- “Prelom” iz 2007-e godine kao Teodor,
- “Grad krajnjeg odredišta” iz 2007-e godine kao Adam,
- “Hičkok” iz 2012-te godine kao Alfred Hičkok,
- “Hemingvej i Fuentes” iz 2014-te godine kao Ernest Hemingvej;
Od vuka samotnjaka do čoveka sa pregršt prijatelja
Kao mali zbog disleksije od koje je oboleo Hopkins je imao jako malo prijatelja i teško ih je sticao. Za sebe je često izjavljivao da je u tom periodu bio pravi vuk samotnjak kome nije prijalo društvo drugih ljudi oko sebe. Kada je započeo svoju glumačku karijeru izbegavao je javne skupove i druženje sa drugim glumcima i producentima. Slava i razna filmska okupljanja jednostavno ga nisu zanimali. Danas situacija je drugačija i Entoni uz sebe ima pregršt prijatelja i armiju obožavaoca kojima pokušava da izađe u susret kad god je to moguće.
Što se tiče njegovog ljubavnog života prvi put u brak stupio je sa Penelopom Barker 1968-e godine. Međutim nakon samo nekoliko meseci srećno provedenih brak im je zapao u krizu. Tada Entoni je počeo da se opija, a karijeru je stavio ispred svoje supruge koja je bila vidno nezadovoljna. U avgustu naredne godine dobili su ćerku Abigejl, ali ni ona nije mogla da učvrsti njihov brak i na kraju par se razveo. Sledeća žena slavnom glumcu bila je Dženifer Lejton sa kojom se venčao 1973-e godine. Njih dvoje su u braku ostali do 2002-te godine kada se razvode.
Sledeće godine venčava se sa Stelom Ajrojavom za koju je izjavio da je nešto najbolje što mu se dogodilo u životu. Ona ga je izvukla iz depresije i par se i dalje nalazi u srećnom braku.
Neki od najpoznatijih citata Entoni Hopkinsa:
- “Najbolji način da cenite posao jeste da se zamislite bez njega. “
- “Verujte u svoje snove pa makar vam trebalo i pedeset godina da ih ostvarite.”
- „Život je previše kratak da bi ste se bavili nesigurnostima drugih ljudi.“
- “Nešto mi ipak ide u prilog: kako vreme prolazi, čini mi se da sam smireniji i mudriji. Možda sam upravo zbog toga srećniji nego što sam bio kao tridesetogodišnjak.”
- „Moja životna filozofija je: Nije moj posao da se bavim time šta drugi ljudi misle o meni. Ja sam onaj ko sam i radim to sto radim. Ne ocekujem nista i prihvatam sve. I to zivot cini mnogo laksim.“
- „Za mene vreme je najveća misterija na svetu. U stvari većina nas sanjari sve vreme. „
- “Sloboda nije samo san. Ona je sa druge strane svih ograda koje podižemo sami oko sebe. “
- “U glumi nema čarobne formule. Dok se pripremam za ulogu, učim tekst napamet, a onda to sasvim spontano izrazim. I to je sve.”
- “Volim ljude, ali draža mi je samoća. Mnogi to ne shvataju.”
