Biografija Radomira Markovića
Radomir Rade Marković je bio naš poznati filmski i pozorišni glumac. Rođen je 14. Oktobra 1921. godine u Beogradu. Prvo je upisaoTehnički fakultet, zatim je upisao u Beogradu, a kasnije je zavoleo glumu i u potpunosti joj se posvetio. Na početku je glumio samo amaterski, dok je kasnije postao član Beogradskog dramskog pozorišta, ali je igrao i na ostalim beogradskim scenama. Što se tiče filmske karijere, debitovao je 1948. godine ulogama ilegalca Miše u filmu Besmrtna mladost i nedozrelog muža Tonce u filmu Sofka.
Najčešće je bio u ulogama autortativnih ličnosti. Najpoznatije uloge je ostvario u filmovima: “Čudotvorni mač”, “Pesma”, “Operacija Ticijan”, “Sumnjivo lice”, “Otpisani”, “Nacionalna klasa” i td. Marković je bio i profesor glume u NovomSadu, na Akademiji pozorišne umetnosti. Rade Marković je jedan od najznačajnijih i najvećih imena srpskog glumišta. Odigrao je 81 ulogu na filmu, 62 uloge u televizijskim serijama, dramama i drugim emisijama, učestvovao je u čak 186 radio-drama i ostvario 96 pozorišnih uloga. Bio je i spiker u prvim filmskim novostima, nakon oslobađanja Beograda.
Filmovi, serije, predstave
Najznačajnija ostvarenja u kojima je glumio Rade Marković:
- 1950. Čudotvorni mač
- 1953. Daleko je sunce
- 1954. Sumnjivo lice
- 1955. Lažni car
- 1955. Šolaja
- 1957. Mali čovek
- 1957. Tuđa zemlja
- 1957. Atomska bajka
- 1957. Zenica
- 1957. Ne čakaj na maj
- 1958. Nikoletina Bursać (TV)
- 1958. Te noći
- 1961. Pesma
- 1963. Operacija Ticijan
- 1963. Radopolje
- 1964. Put oko sveta
- 1964. Na slovo, na slovo
- 1965. Devojka
- 1965. Druga strana medalje
- 1966. Most
- 1966. Vojnik
- 1966. Roj
- 1966. Štićenik
- 1966. Kako su se voleli Romeo i Julija?
- 1967. Hasanaginica
- 1967. Nož
- 1967. Diverzanti
- 1968. Delije
- 1968. Stubovi društva
- 1968. Trojic aprotiv svih… a žena četvrta
- 1968. Bekstva
- 1968. Trojica protiv svih
- 1968. Ganngsterski vođa
- 1968. Goli čovjek
- 1969. Neka daleka svjetlost
- 1970. Biciklisti
- 1970. Burduš
- 1970. Selo bez seljaka
- 1971. Dom i lepota
- 1971. Klopka za generala
- 1971. Balada o svirepom..
- 1971. Operacija 30 slova
- 1972. Čovek koji je bacio atomsku bombu na Hirošimu
- 1972. Zasluge
- 1972. Izdanci iz opaljenog grma
- 1972. Valter brani Sarajevo
- 1974. Otpisani
- 1974. DimitrijeTucović
- 1975. Prokletinja
- 1975. Pavle Pavlović
- 1974-1975. Otpisani
- 1975. Kuća
- 1975. Život je lep
- 1976. Proces Đordanu Brunu
- 1976. Povratak otpisanih
- 1976. Ozračeni
- 1976. Metak u leđa
- 1976. Grlom u jagode
- 1977. 67. Sastanak Skupštine Kneževine Srbije
- 1978. Okupacija u 26 slika
- 1978. Čardak ni na nebu ni na zemlji
- 1978. Povratak otpisanih
- 1978. Lako je naučiti, nego je muka odučiti
- 1979. Prva Srpska železnica
- 1979. Joakim
- 1979. Slom
- 1979. Nacionaln aklasa
- 1981. Kraljevski voz Kurir
- 1981. Dečko koji obećava
- 1981. SvetozarMarković
- 1981. Šesta brzina
- 1982. Mikelanđelo
- 1984. Tajni dnevnik Sigmun da Frojda
- 1985. Sudbina umetnika – Đura Jakšić
- 1986. Bal na vodi
- 1986. Lijepe žene prolaze kroz grad
- 1987. Pod ruševinama
- 1989. Sabirni centar
- 1989. Seobe
- 1990. Jastuk groba mog
- 1991. Apis
- 1992. Tito i ja
- 1993. Pun mesec nadBeogradom
- 1993. Teatar u Srba
- 1995. Simpatija i antipatija
- 1995. Ubistvo s predumisljajem
- 1998. Knez Mihailo
- 2000. Zemlja istine, ljubavi i slobode
- 2001. Metla bez drške 5
- 2003. Mali svet
- 2005. Mi nismo anđeli 2
Porodica
Ovaj glumac je bio oženjen Oliverom Đorđević, koja je kasnije bila poznata naša glumica Olivera Marković. Venčali su se 1945. godine i ubrzo dobili sina Gorana, našeg poznatog reditelja.
Intervju
-
Rade Marković je o životu govorio ovako: “Uvek sam bio usamljen i nikada nisam bio ubeđen da je moj put onaj pravi. Često je život pipanje po mraku, pa shvatite da ste u zabludi, da ste godinu-dve proveli u ludo i propustili mnoge bitne stvari. Tada vas uhvati panika… Imao sam velike krize u svojim četrdesetim godinama, a one su bile do te mere intenzivne da sam se razveo, napustio pozorište i dobio čir. Onda sam definitivno promenio život, onako, presekao sam kao sekirom. Izložen sam paljbina otvorenom prostoru već pola veka i oguglao sam na pritiske. Uspeo sam da opstanem na prvom mestu zbog toga što se nisam tako često pojavljivao u medijima, samo kada sam imao razlog za to.”
(story.rs)
Smrt
Nagrađen je svim najvećim nagradama i priznanjima, izmedju ostalog, dobio je dve Sterijine nagrade, nagradu “Dobričin prsten”, nagradu “Slavica”, statuete “JoakimVujić” i mnoge druge.
Umro je 10. septembra 2010. godine u Zaboku, u Hrvatskoj. Sahranjen je u Aleiji zaslužnih građana u Beogradu, naNovom groblju.
