Amerčki glumac i reditelj najpoznatiji je po svom dečačkom i veoma dobrom izgledu, raznovrsnosti karakterizacije likova, kao i po svojoj posvećenosti politici i očuvanju životne sredine. Jedan je od osnivača “Sundance Instituta” Filmskog festivala u Juti. Kao mladić dobio je stependiju za bejzbol Univerziteta Kolorada, ali ga je napustio kako bi otišao da slika u Evropi. Ipak na kraju se vratio u Njujork i rešio da napravi izuzetnu glumačku karijeru.
Rani period života Roberta Redforda
Čarls Robert Retford Mlađi (engl. Charles Robert Retford Jn. ) rođen je 18-og avgusta 1936-te godine u Santa Moniki kao jedinac u porodici Redford. Otac mu je bio Čarls Robert stariji po zanimanju računovođa, a majka mu se zvala Marta V. Hart. Iako je rođen kao jedinica, on ima polubrata sa očeve strane po imenu Vilijam. Imao je lepo detinjstvo bez nekih većih problema, a pomalo je bio i razmažen. Po završetku osnovne škole upisuje srednju školu u Los Anđelesu gde se posebno ističe u bejzbolu zbog čega dobija i stipendiju na Univerzitetu u Koloradu.
On odlazi u Koloradu započinje studiranje i kreće da igra na poziciji bacača. Međutim kako je teško preživljavao smrt svoje bake, on se napija nedugo nakon njene smrt i zbog nedoličnog ponaša gubi stipendiju. On je nakon toga upisao studije slikarstva u Bruklinu, a 1957-e godine odlazi u Evropu kako bi se bavio slikarstvom. Ipak on shvata da ga pravljenje slika ne čini toliko srećnim i da je ono čime bi zaista želeo da se bavi zapravo nalazi u filmskoj industriji. Zato se vraća u Njujork gde se upisuje na časove pozorišnog dizajna na Američkoj akademiji dramskih umetnosti.
Robert Redford – režiser, glumac, producent, biznismen i filantropa
Njegova glumačka karijera počela je još krajem pedesetih godina. On je na kastinzima najpre dobijao epizodne uloge u TV serijama. Polako počeo je da nastupa u sve više i više serija, a njegovo glumačko umeće je bivalo hvaljeno. On i tokom šezdesetih nastavio da se pojavljuje u TV serijama, a nastup u seriji „The voice of Charlie Pont“ iz 1962-ge godine doneo mu je nominaciju za nagradu „Emi“ u kategorji najbolji sporedni glumac.
Redford je pre dobijanja filmske uloge nastupao i na Brodveju, gde je najveći uspeh imao 1963-e godien kada je nastupao u predstavi pod nazivom „Bosi u parku“. Filmski debi imao je u filmu „War Hunt“ iz 1962-ge godine, a nakon što je se pročulo da su njegovi performansi bili veoma posećenji u pozorištu lako je dobijao uloge u kvalitetnijim filmovima. „Sve o Dajsi Klov“ je sledeći film u kojem se pojavio zajedno sa Natali Vud. Sledeće godine nastpao je ponovo sa Vudovom u filmu „Prokleti posed“, a iste godine tumačio je naslovnu ulogu zajedno sa Marlonom Brandom i Džejn Fondom u filmu „Potera bez milosti“ u kojem je imao veoma zapažen nastup. Retford nije imao probleme oko angažovanja u filmovima, a nerednih godina konstantno je bio zauzet. Posebno se izdvaja njegova uloga u filmu „Bosi u parku“ iz 1967-e godine, kao i ona u „Električnom konjaniku“ snimljenom dve godine kasnije. Kako je imao dečački izgled i bio veoma lep sa umiljatim pogledom o njemu su počeli da pišu u novinama nazivajući ga plavokosim lepotanom. U početku je naravno njemu to glumilo ali kada su u novinama počeli da ga opisuju kao „muška plavokosa starleta“ on je odbio ulogu u filmu „Ko se boji Virdžinije Vulf“,a a umesto nje zaigrao je zajedno sa Pol Njumenom u filmu „Butch cassidy i Sundance kid“. Ovo je bio poslednji film koji je snimio šezdesetih godina, a veliki uspeh filma samo je podigao Retfordovu reputaciju među filmađijama i povećao broj fanova. Sada nije bilo sumnje da je on prava zvezda filmske industrije. Tokom sedamdesetih godina nastavio je sa uspešnim filmovima, muškarci su ga voleli zbog njegovih filmova, a žene zbog prelepog izgleda i osobina koje je posedovao. Veoma brzo je zavladao celim Holivudom, a narednih godina samo su se ređali blokbasteri u kojima je glumio. Početkom sedamdesetih snimio je par filmova koji nisu doživeli veliki uspeh da bi 1972-ge godine film „Kandidat“ u kojem tumači ulogu Bili Mekeja doživeo veliki uspeh.
Ono što Retforda izdvaja od svojih kolega jeste i veoma velika inteligencija, pa tako za razliku od ostalih glumaca koji su svoje zarađene milione trošili bahato na alkohol, žene, žurke i različite vrste narkotika on je svoj novac ulagao. Pažljivo je razmišljao šta će biti najisplativije i tako kupio je klizalište, ali i ulagao svoj novac koji mu je se kasnije višestruko vratio. Vremenom izrasao je u pravog filantropu i jednog od boljih biznismena pa je tako osnovao Filmski Festival pod nazivom „Sundance“ koji se nalazi samo pedeset kilometara od skijališta koje je kupio. Najpre su tamo počeli sa prikazivanjem nezavisnih filmskih projekata uglavnom iz Sjedinjenih Američkih Država, ali vremenom ovaj Festival je u filmskoj indusriji stekao veliki ugled pa zbog toga i neki svetski blokbaster su počeli u njemu da doživljavaju svoju premijeru.
Uporedo sa radom oko „Sundance-a“ on je nastavio da snima i filmove, pa tako 1973-e godine zapažen nastup imao je u filmovima „Žalac“ i „Takvi kakvi smo“. Sredinom sedamdesetih Retford je bio najpopularniji glumac u Holivudu pa je tako mogao da bira u kojim će filmovima glumiti, a tih godina izlazili su zaista sjajni filmovi koji su doživeli veliki uspeh. Veliki hit postao je film „Veliki Gasbi“ iz 1974-te godiene, a u filmu „Tri kondorova dana“ Retford je ponovo briljirao. 1976-te godine u filmu „Svi predsednikovi ljudi“ pored glume pokazao je izvrsan talenat i kao producent. Tih godina počeo je više da se zanima i za režiju filmova ali i produkciju. 1980-te godine snima svoj prvi film kao režiser pod nazivom „Obično ljudi“. U pitanju je bila drama zahvaljujući kojoj je dobio svog prvog „Oskara“ u kategorji najbolji režiser. Početkom osamdesetih posvetio se nekim drugim projektima i zapostavio je glumu, da bi se 1984-te godine vratio na film ulogom Roja Hobsa u filmu „Prirodno“. Naredne godine je dobio sporednu ulogu u filmu Sidnija Polaka pod nazviom „Moja afrika“, a dve godine nakon ovog filma izlazi njegov drugi film koji predstavlja ekranizaciju romana Džona Nikolasa pod nazivom „Teksaški ekološki rat“. Film je solidno prihvaćen od strane publike i kritičara. Ovih godina trudio se da se više dokaže kao reditelj pa je zbog toga njegova gluma trpela. On nije želeo da prihvata uloge ako nije znao da će da da sto posto sebe i zbog toga su ljubitelji plavokosog zavodnika ostali uskraćeni za gledanje njegovog lika na filmskom platnju. Iako je njegova gluma bila hvaljena, a talenat neosporan on je ipak jedniog „Oskara“ osvojio kao režiser i zbog toga je odlučio da se više posveti svom režiserskom radu.
Retfordova karijera od devedesetih godina
Prvi film u kojem se pojavio početkom devedesetih godina bio je film „Havana“ u kojem je dobio ulogu Džeka Vejla. Zatim se ponovo posvećuje svom rediteljskom radu i snima film „Reka teče kroz nju“ koji je imao sasvim solidan uspeh. On je nastavio i dalje da radi na proizvodnji filmova i 1994-te godine u bioskope plasira film „Kviz“ koji se bavio skandalom koji se desio u jednom kvizu pedesetih godina. Voleo je režiranje i produciranje filmova, sjajno je se snalazio u njima, ali ipak nije želeo da zapostavi svoju glumu. Zbog toga nije mogao da odbije ponudu u drami „Nemoralna ponuda“ iz 1993-e godine u kojoj je glumio zajedno sa Demi Mur, a koja je obilovala eksplicitnim scenama. Tri godine kasnije zaigrao je sa još jednom lepoticom iz sveta filma, a u pitanju je bila Mišel Fajer, a zajendo su radili na projektu „Nešto sasvim lično“.
Ovih godina bio je inspirisan za nešto romantičinije filmove, pa je rešio da i režira jedan takav film. 1998-e godine igrao je Tom Bokera u filmu „Šaptač konjima“, i nije se pojavljivao na filmskom platnu naredne tri godine. Tada je bio posvećen svom rediteljskom radu i zaista je uspeo da okupi sjajnu glumačku postavu koja je učestvovala u filmu „Legenda o Bageru Vensu“. Film je prikazan 2000-te godine, ali nije oduševio kritičare. Film je okaraktersian kao mlak i sladunjav, a kritičarima je posebno smetao i pereformans Vila Smita za koji su konstatovali da mu je možda i jedan od najgorih nastupa u karijeri. Nakn reditljskon neuspeha prihvatio je ulogu u film u „Zanimanje špijun“ naredne godine, a iste godine je dobio ulogu fenerala Eugena u filmu „Poslednja bitka“. Kako je mnogo voleo film i sve oko filma on je pokušavao na sve načine da pomogne i nezavisnim stvaraocima filmova koji su uglavnom prikazivali svoje projekte na njegovom festivalu. Retford ih je savetovao ali im je i novnčano pomagao ukoliko je mislio da su na dobrom putu. Iako je godinama smanjivao glumačko pojavljivanje u filmovima on ipak nikada nije želeo da prestane da glumi. Ljubitelji ovoga glumca imali su prilike da ga gledaju u trileru „Preteća tišina“ 2004-te godine, a iste godine izlazi film na kojem je učestvovao kao producent. U pitanju je film „Dnevnik Šije Guevare“, koji je sasvim solidno prošao kod publike. Retvord je sledeće godine briljirao u filmu „U seni prošlosti“ u kojoj je imao priliku da sarađuje sa Dženifer Lopez. Sledeće godine pojavio se u filmu „Šarlotina mreža“, a 2007-e godine tumačio je naslovnu ulogu u američkoj filmskoj drami „Jaganjci i lavovi“ zajedno sa Tom Kruzom i Merli Strip. Glumac visok 179 cm ponovo je nastupio 2012-te godine u filmu „Pravilo ćutanja“ koji je takođe i režirao, a dve godine kasnije pojavio se u filmu „Kapetn Amerika: Zimski vojnik.“ Poslednji film u kojem se pojavljuje kao glumac je biografska drama iz 2015-te godine pod nazivom „Istina“.
Brakovi i deca
Robert je veoma brzo stekao reputaciju plavokosog zavodnika. Vremenom njegovo angažovanje u borbi za ljudska prava učinili su da on postane još popularniji u medijima pa nas zato i ne čudi veliki broj žena koji je bio zainteresovan za ovog glumca. Iako je imao sve uslove da postane vodeći zavodnik u Holivudu on se odlučio za mirniji stil života.Oženio se 1958-e godine sa Lolom van Vagnern sa kojom je bio u braku sve do 1985-te godine. Njih dvoje imaju zajedno troje dece. Najpre su dobili sina Skota koji je nažalost preminuo nedugo nakon rođenja, zatim godinu dana kasnije dobijaju drugog sina pod nazivom Šon. Djevid Džejms je rođen 1962-ge godine, a jedina ćerka koji su imali u oktobru 1970-te godine. Nakon razvoda on je bio u vezi sa glumicom Sonjom Bragom. Nakon nje upoznao je nemačku slikarsku Sibli Zargas sa kojom je stupio u brak 11-og jula 2009-te godine. Njih dvoje su i dan danas u vezi, a Retford je u međuvremenu postao i deta i sada ima čak petoro unučadi.
