„Beli lavovi“ je naš domaći film iz 2011. godine. Ovo naše filmsko ostvarenje je satirično – humoristična drama koja priča o socijalnim razlikama u modernoj Srbiji, i pokazuje nam šta je sve u stanju da uradi jedan čovek koji u svom životu nema šta da izgubi.
Scenario, režija i produkcija filma
„Bele lavove“ je režirao srpki poznati glumac Lazar Ristovski, koji je ujedno i napisao scenario za ovaj projekat prema priči Gordana Mihića. Pri režiranju filma pomoć mu je dao njegov najstariji sin Petar, koji je u vreme snimanja filma bio apsolvent na filmskoj režiji. Muziku za film napisao je Tomo Babović, a posebno se izdvaja pesma „Radnički rep“ koja je postala pravi hit na jutjubu (eng. youtube). Pesmu je otpevao za potrebe filma sam Lazar Ristovski, kome je pri izvođenju ove rep numere pomogao srpski reper Gru, a pesma je za samo dva dana nakon objave na jutjubu imala više od 40 hiljada pregleda.
Lazar Ristovski je se potpisao i kao producent filma, a distribuciju istog uradila je sprska producentska kuća „Zillion films“. Zanimljivo je da je baš „Zillion films“ osnovan 1996. godine kako bi se snimio film Ristovskog pod nazivom „Belo odelo“, a sam Ristovski je vlasnik ove producentske kuće.
Film je premijerno prikazan 27-og aprila 2011. godine u Sava centru u Beogradu.
Glumača postava „Belih lavova“
Režiser, producent i scenarista filma je ujedno i glavni glumac, pa tako Lazar Ristovski tumači lik Dila – tipičnog čoveka, koji živi u vreme tranzicije koja traje predugo i koja ga slama. On se opire, ali to njegovo opiranje donosi i žrtve, koje naš junak dostojanstveno podnosi. Ostao je bez posla u fabrici koja je pala pod stečaj, međutim on se snalazi i dolazi do različitih poslova koji mu donose prihode.
Uloga njegovog sina – Gruje, čoveka koji na sve načine pokušava da se snađe kako bi zaradio pare da snimi svoj prvi film, pa tako čak radi i kao striper, pripala je sjajnom srpskom glumcu Gordanu Kičiću. Grujinu devojku Belu, prelepu devojku koja peva po kućama ne bi li zaradila koji dinar, glumi sjajna Hristina Popović. U filmu se ističe i uloga profesorke koja pokazuje svoje bujno poprsje za novac, a koju glumi Monika Kiš. Glavnog kriminalca u filmu, koji uživa u raskoši koju je dobio zahvaljujući tuđoj muci glumi Vuk Kostić, koji je ofarban u plavo po paroli – „promeni boju kose i promenićeš život“.
U filmu se još bitno istuču uloge koje glume: Zorica Jovanović (kao Savka), Mira Banjac (kao bakica), Nikola Simić (kao dedica), Luka Jovanović (kao Haralampije), Aleksandar Filimonović (kao Džoksi), Milan Tomić (kao portir), Marko Jeremić (kao mrzovoljni mladoženja) i Vlasta Velisavljević (kao stariji gospodin).
Radnja filma (upozorenje: sledi kompletan opis filma)
Radnja filma kocentrisana je na radničku klasu, a govori o nama, našim komšijama, našim poznanicima, radnicima, studentima, đacima, o seljacima i o poštenoj inteligenciji. Prikazanae su nam propale fabrike i radnici koje više nema ko da povede u neki bolji i pravdeniji život.
U filmu pratimo radnike koji šest godina ne primaju platu. Rešili su da nešto preduzmu povodom toga pa tako kreću u štrajk, i ležu na prilazni put ispred svoje fabrike. Dile (Lazar Ristovski) je nezaposleni fabrički radnik i vođa sindikata, a nejgov sin Gruja (Gordan Kičić) je deset godina nezaposleni reditelj. Da bi prehranio porodicu on igra stiptiz, ali i snima svadbe i sahrane, pa na taj način pokušava da prećivi i uštedi dovoljno novca da snima svoji prvi igrani film. U filmu pratimo u Grujinu devojku – Belu (Hristina Popović), nezaposlenu opersku pevačicu koja pokušava da zaradi pevajući operske arije po kućama.
Reakcije kritičara i njihove recenzije
Srpski filmski i književni kritičar, magistar teorije umetnosti i medija Đorđe Bajić vidno je bio razočaran „Belim lavovima“. Pa je tako u svojoj kritici ovaj film opisao kao „Bleferski pucanj u prazno, neuspešan art-haus koji pokušava da se dodvori uz pomoć uobičajenih mamaca za domaću publiku“. Po njemu ovaj film je zamiljen kao alegorična priča o problemima radničke klase, ali on ne vidi ni trunku iskrenosti. On misli kako Ristovski želi da se predstavi kao čovek iz naroda i postavi na čelo jedne velike revolucije ali mu to ne polazi za rukom. Bajić je još izjavio i da „ jedini razlog zbog koga bi ovaj film valjalo eventualno pogledati jesu grudi Monike Kiš“.
Slobodan Vujanović kao i Bajić nije bio oduševljen filmom, ali je pohvalio hrabrost Ristovskog i njegovu odličnost da snimi film sa ovom tematikom: „Kada Dile u kameru kaže da je on Lazar Ristovski, tog trenutka šta god mi mislili o njemu on preuzima odgovornost da se ne krije iza svog filma, već staje ispred njega“.
Srpski književni, filmski i muzički kritičar iz Loznice – Zoran Janković nije bio zadovoljan ovim filmom. Pa tako on misli da Ristovki nastoji da redefiniše svoj lik u ovom ostvarenju ali po njemu sve ostaje u pukom pokušaju. U svojoj recenziji, naveo je da „Beli lavovi se teško filmom mogu i nazvati, jer Ristovski se ovde opredelio na neusresređen impresionistički scenario koji je zbir stilskih nepomirljivih rešenja, opštih mesta, ishitrenosti, preglasne i previše afekturane glume i raznih drugih neodmerenosti.“.
Janković je istako to da autor filma „zapravo stvara ljubavno pismo samom sebi, u krajnjem zbiru ponudivši nimalo privlačni samohvalospev, gde se autor za tuđi novac potvrđuje kao glumac (prisutan gotovo u svakome kadru), scenarista i producent. “ Po Jankoviću možda bi mu se ove greške mogle i oprostiti da je krajnji ishod bio iole kvalitetniji film.
